Onze reis naar Zuid-Afrika
Een verslag van een bijzondere reis naar ons project in Wellington Zuid-Afrika. Bijzonder is zo’n reis altijd maar als je start met een trouwerij dan valt dat zeker onder deze categorie. Het eerste Fosterhome-meisje ging trouwen en heeft Nel gevraagd “trouw-moeder” te zijn. Dit hield in dat Nel de bruid mocht aankleden en begeleiden. Het werd een “ontbijthuwelijk” hetgeen betekent dat er om 08.00 uur ’s-morgens in de kerk wordt getrouwd en daarna met de gasten ontbijten. Betekende ook dat Nel om 06.00 uur bij de bruid moest zijn om deze “aan te trekken”. In een hokkie van zes bij drie meter sliepen zes personen om zich zo vroeg in de morgen klaar te maken voor een onvergetelijke dag. ( De benaming “hokkie” is niet negatief bedoeld maar is in Zuid-Afrika een normale benaming voor een klein houten huisje.) Het werd een onvergetelijke dag. Maar als je beseft dat we donderdagavond aankwamen en vrijdagmorgen de huurauto moesten afhalen en dan direct naar de “bruidsfamilie” moesten, dan is het duidelijk dat onze reis als een raket van start ging. Zondag rustig geland om ons voor te bereiden op wat er komen gaat. Een periode van ontmoeten, overleggen en plannen volgt waarbij weer eens bleek dat een bezoek aan ons project zeer zinvol is. Tijdens de overleggen werd er direct actie ondernomen om 
over te gaan tot de start van de bouw van de keuken. Al geruime tijd stond dit op de rit maar steeds waren er redenen om nog niet te starten. Wij maakten onze gesprekspartners er op attent dat onze sponsors in Holland wel resultaat willen zien. Een uur later was de datum gepland en inmiddels is de bouw in volle gang en is besloten om een verdieping op de kombuis te bouwen. Uit zo’n overleg kwam tevens naar voren dat de wijk tweemaal door brand is getroffen en dat veel mensen letterlijk alles kwijt zijn. Gelukkig hebben wij ook hierin een rol kunnen spelen door, met o.a. schoolkleding, matrassen en dekens een aantal 
gezinnen te helpen. Mede dankzij al die sponsors die ons steeds weer steunen.
Het Fosterhome van Baie Dankie is in deze periode grondig aangepakt. Reparaties van badkamer en kasten en vervanging van versleten gebruiksartikelen zorgde voor blije gezichten. Ook is de muur, rondom het huis, verhoogd en veiliger gemaakt. Door deze acties zien we veel blije gezichten, meestal van de volwassenen maar ook blije gezichten zie je bij de kinderen als ze een keer mee mogen naar de Mc Donalds. Een korte rit met zeven kleine kinderen in de auto maakt dat het lijkt op een “schoolreisje”. Heerlijk smullen en een ijsje toe. Wat een feest. Over schoolreisje gesproken, 
kinderen kunnen alleen naar school als ze schoolkleding dragen. Ook dat is één van de speerpunten van Baie Dankie. Dus ook nu weer vele maten en kleuren ingekocht en kinderen uitzicht op een toekomst gegeven. Aandacht is ontzettend belangrijk voor kinderen en dus hebben we de nodige uurtjes gestoken in spelen met en luisteren naar de kinderen van het zo mooie project in Wellington.
0 reacties